طرفداران نه، اما مشتریان اپل که ۳۵۰۰ دلار برای هدست اپل ویژن پرو خرج کرده‌اند، دستگاه‌های خود را پس می‌دهند و ادعا می‌کنند که این دستگاه‌ها باعث خستگی چشم، سردرد و بیماری حرکت میشوند.
تینا مزدکی: بیش از ۲۰۰هزار عینک ویژن پرو در پیش سفارش قبل از عرضه عمومی فروخته شد. چنین خریدی باورنکردنی بود. اکنو..
طرفداران نه، اما مشتریان اپل که ۳۵۰۰ دلار برای هدست اپل ویژن پرو خرج کرده‌اند، دستگاه‌های خود را پس می‌دهند و ادعا می‌کنند که این دستگاه‌ها باعث خستگی چشم، سردرد و بیماری حرکت میشوند.
تینا مزدکی: بیش از ۲۰۰هزار عینک ویژن پرو در پیش سفارش قبل از عرضه عمومی فروخته شد. چنین خریدی باورنکردنی بود. اکنون زمان زیادی از عرضه عمومی این دستگاه‌ها نگدشته است و در حالی که برخی از طرفداران می‌گویند ویژن پرو صنعت فناوری را متحول خواهد کرد، سایر خریداران مضطرب هستند و خریدهای خود را به اپل استور باز می‌گردانند، آنها سردردهای شدید خود را علت این اقدام خود می‌دانند.
بر اساس نظرات کاربران، ظاهرا استفاده از این دستگاه با سر دردهای شدید همراه است و برخی می‌گویند که نمی‌توانند از آن بیش از ۱۰ دقیقه استفاده کنند. آنها این حس را به شکنجه و حتی حمله قلبی تشبیه کرده‌اند. حتی تعدادی از کاربران می‌گویند فشار چشم ناشی از اپل ویژن پرو غیرقابل تحمل است. یکی از کاربران می‌گوید پس از شش ساعت استفاده از این دستگاه به آن معتاد شده بود اما خستگی چشم ناشی از آن به قدری دردناک است که حتی حاضر نیست به آن دست بزند. بنابراین بسیاری از کاربران ترجیح می‌دهند تا دیر نشده است، در دوره بازگشت ۱۴ روزه، ویژن پرو را بازگشت بزنند.
برای اولین بار مدیر عامل اپل در ژوئن گذشته هدست واقعیت ترکیبی ویژن پرو را معرفی کرد. بر اساس گفته‌ها او، ویژن پرو نوع جدیدی از کامپیوتر است که واقعیت را با ترکیب یکپارچه دنیای واقعی و دنیای دیجیتال تقویت می‌کند. ویژن پرو، که شبیه به مجموعه‌ای از عینک‌های پیشرفته است، دارای یک صفحه نمایش شیشه‌ای همراه با صفحه نمایشی با وضوح ۴K برای هر چشم بر روی یک قاب از آلیاژ آلومینیوم است.
این دستگاه دارای هدست قابل تنظیم و هدبند قابل کشش است. حدود ۲۰ اونس وزن دارد و زمانی که به سر کسی بسته شود، می‌تواند ۲۳ میلیون پیکسل را به هر کره چشم شلیک کند و به آن «رزولوشنی معادل یک تلویزیون ۷۵ اینچی» بدهد. برخلاف کامپیوتر، ویژن پرو نیازی به ماوس یا صفحه کلید ندارد. در عوض، کاربران با استفاده از دستورات صوتی، چشمان و دستان خود با نمایشگرهای مجازی خود تعامل دارند. صفحه کوچکی که روی هدست تعبیه شده است به کاربران این امکان را می‌دهد تا میزان قابل مشاهده بودن برنامه‌هایشان را نسبت به محیط واقعی خود تنظیم کنند.
منبع: nypost
۵۸۳۲۳
