استفاده هدفمند و نظام‌مند ایران از ضعف‌های سامانه مشهور دفاع موشکی اسرائیل در جریان جنگ ۱۲ روزه نشان داد حتی پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاعی هوایی نیز با تطبیق تاکتیکی قابل نفوذ هستند. ایران در جریان این جنگ، توانست میزان نفوذ خود به سامانه دفاعی اسرائیل را افزایش دهد و این نشان داد که می‌تواند شکاف‌ه..
استفاده هدفمند و نظام‌مند ایران از ضعف‌های سامانه مشهور دفاع موشکی اسرائیل در جریان جنگ ۱۲ روزه نشان داد حتی پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاعی هوایی نیز با تطبیق تاکتیکی قابل نفوذ هستند. ایران در جریان این جنگ، توانست میزان نفوذ خود به سامانه دفاعی اسرائیل را افزایش دهد و این نشان داد که می‌تواند شکاف‌های معماری‌های چندلایه دفاعی را یافته و از آن بهره‌برداری کنند.
به گزارش خبرآنلاین، گزارش‌های منتشر شده در رسانه‌های غربی حاکی از آن است که جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل، تاکتیک‌های در حال تکامل موشکی ایران را به معرض نمایش گذاشت و ضعف‌های اساسی را در پیچیده‌ترین سامانه‌های دفاع هوایی جهان آشکار کرد. روزنامه وال استریت ژورنال آمریکا اخیرا با استناد به منابع اندیشکده‌های مستقر در اسرائیل و واشینگتن اذعان کرد که موفقیت ایران در نفوذ به سامانه‌های دفاعی اسرائیل از ۸ درصد به ۱۶ درصد افزایش یافت، که به معنای دو برابر شدن نرخ موفقیت سیستم موشکی ایران است.
به گزارش ایرنا، استفاده هدفمند و نظام‌مند ایران از ضعف‌های سامانه مشهور دفاع موشکی اسرائیل در جریان جنگ ۱۲ روزه، نشان داد حتی پیشرفته‌ترین سامانه‌های دفاعی هوایی نیز با تطبیق تاکتیکی قابل نفوذ هستند. ایران در جریان این جنگ، توانست میزان نفوذ خود به سامانه نظامی اسرائیل را افزایش دهد و این نشان داد که می‌تواند شکاف‌های معماری‌های چندلایه دفاعی را یافته و از آن بهره‌برداری کنند. ایران در طول این درگیری‌ها، با پرتاب موشک‌های پیشرفته‌تر و دوربردتر از اعماق خاک خود، زمینه نبرد را از نظر تاکتیکی به‌شدت تغییر داد.
منابع غربی اذعان دارند که رویکرد حساب‌شده ایران برای غلبه بر سامانه‌های دفاعی اسرائیل، شامل تغییرات قابل توجه در زمان‌بندی حملات و الگوهای هدف‌گیری جغرافیایی بوده است. به‌جای حملات شبانه سنگین و مداوم، نیروهای ایرانی به امواج کوچک‌تر و پراکنده در روز روی آوردند که از نقاط گوناگون پرتاب می‌شدند و هدف آن، آزمایش آسیب‌پذیری‌های مختلف در شبکه دفاعی اسرائیل بود.
استراتژی تهاجمی ایران به‌طور خاص سامانه دفاعی چندلایه اسرائیل را هدف قرار داد؛ سامانه‌ای که شامل رهگیرهای ارو ۳ برای تهدیدات خارج از جو، ارو ۲ برای رهگیری درون‌جوی، سامانه تاد، سامانه فلاخن داوود برای تهدیدات میان‌برد، و گنبد آهنین برای مقابله با پرتابه‌های کوتاه‌برد می‌شود. هر لایه از این سامانه‌ها در ارتفاعات و بردهای متفاوتی عمل می‌کند و به گفته کارشناسان یکی از کامل‌ترین سامانه‌های دفاعی در جهان را تشکیل می‌دهد.
«مورا دیتش»، رئیس مرکز تحلیل داده در مؤسسه «مطالعات امنیت ملی دانشگاه تل‌آویو»، داده‌هایی حیاتی را ارائه کرد که نشان می‌داد موفق‌ترین حملات ایران در تاریخ ۲۲ ژوئن رخ داد، زمانی که ۱۰ فروند از ۲۷ موشک موفق به اصابت به خاک اسرائیل شدند. این رقم نسبت به مراحل اولیه جنگ افزایش قابل توجهی داشت.
«رافائل کوهن»، کارشناس ارشد علوم سیاسی در مؤسسه «رند» نیز گفت: هیچ سامانه موشکی حتی سامانه‌ای پیشرفته مثل اسرائیل در نهایت بدون ضعف نیست. رمز موفقیت در پدافند هوایی، داشتن تأثیر انباشته از طریق لایه‌های مختلف است، نه کامل بودن یک لایه خاص.
تحلیلگر روزنامه اسرائیل هیوم می‌نویسد: تحول تاکتیکی ایران شامل استفاده از موشک‌های هایپرسونیک فاتح-۱ نیز می‌شد؛ این موشک‌ها با سرعتی بیش از ۱۰ برابر سرعت صوت از خارج جو با زاویه‌های تند فرود می‌آیند. این تسلیحات پیشرفته دارای کلاهک‌های جداشونده و قابل‌هدایت هستند که می‌توانند مسیر خود را تغییر دهند تا از رهگیرها بگریزند و تنها سامانه‌های بسیار پیشرفته‌ای مانند ارو۳ و فلاخن داوود قادر به مقابله با آنها هستند.
ایران با تنوع‌بخشی به الگوهای پرتاب، هدف‌گیری شهرهای پراکنده جغرافیایی، و تغییر فواصل زمانی میان حملات، پیچیدگی فزاینده‌ای از خود نشان دادند. «یهوشوعا کالیسکی»، کارشناس دفاع موشکی در مؤسسه «مطالعات امنیت ملی اسرائیل» می‌گوید: ایران تلاش کرد در سامانه دفاعی اسرائیل گسست ایجاد کند، و استراتژی تهران را نوعی تلاش برای غلبه بر سامانه دفاعی از طریق پراکندگی تاکتیکی توصیف کرد.
مؤسسه یهودی امنیت ملی آمریکا نیز داده‌هایی منتشر کرد که نشان می‌داد نرخ موفقیت نفوذ موشک‌های ایران از نیمه اول به نیمه دوم جنگ دو برابر شد. «آری سی‌کوریل» معاون بخش سیاست خارجی این مؤسسه، گفت: ایران موفق شد به‌طور سیستماتیک در مورد زمان، نحوه و نوع شلیک خود تطبیق ایجاد کند و این حاکی از یادگیری و تحول تاکتیکی است.
موفقیت اسرائیل در هدف‌گیری پرتابگرهای موشکی ایران باعث شد که تهران از سامانه‌های قدیمی و کوتاه‌برد استفاده نکند و برخلاف انتظار در مراحل ابتدایی جنگ از تسلیحات پیشرفته‌تر و دوربردتری استفاده کرد. به این ترتیب، موشک‌های هایپرسونیک و هدایت‌شونده زودتر از موعد وارد صحنه شدند.
پیامدهای این جنگ فراتر از درگیری دو طرف است. به‌ویژه که دستور اجرایی رئیس‌جمهور آمریکا، دونالد ترامپ، برای احداث سامانه دفاع موشکی موسوم به «گنبد طلایی» به ارزش ۱۷۵ میلیارد دلار، اکنون با چالش‌هایی مواجه است. این سامانه، که برگرفته از مدل گنبد آهنین اسرائیل است، قرار است از سرزمینی بسیار وسیع‌تر از جغرافیای فشرده اسرائیل محافظت کند.
کاهش موجودی موشک‌های رهگیر و هزینه‌های بالای عملیات احتمالاً بر تصمیمات هدف‌گیری اسرائیل در طول جنگ تأثیر گذاشت و مقامات دفاعی با صرفه‌جویی در منابع، اولویت را به تهدیدات خطرناک‌تر دادند. این ملاحظات اقتصادی، بُعدی جدید به محاسبات راهبردی کشورهایی می‌افزاید که شبکه‌های دفاع موشکی پرهزینه‌ای را اداره می‌کنند.
موشک‌های ایرانی که در بازه ۱۳ تا ۲۴ ژوئن به حریم هوایی اسرائیل رسیدند، الگوی روشنی از موفقیت فزاینده را نشان می‌دادند و بزرگ‌ترین رخنه در روزهای پایانی جنگ اتفاق افتاد. قطعات باقی‌مانده تسلیحات ایرانی در شهرک‌های کرانه باختری، شواهد فیزیکی‌ای از این موفقیت‌ها به‌دست داد.
نقاط برخورد موشک‌ها که در سراسر اسرائیل از جمله اطراف تل‌آویو و کرانه باختری توزیع شده بودند، نشان می‌دادند که ایران توانسته است علی‌رغم تدابیر پدافندی، اهدافی متنوع را مورد اصابت قرار دهد. تحلیل داده‌های ماهواره‌ای محل‌های اصابت را آشکار کرده و ابعاد نفوذ موشکی موفق ایران را برجسته ساخت.
۳۱۰۳۱۰
